ELI 'PAPERBOY' REED (US)
my space
music samples
video
previous review (november 2008)
CD review - Singin' 'Walkin' and Talking - Rarity SOLD OUT! (review march '09)
CD review - Roll with You (review january '08)
CD review - Ace Of Spades EP (review april '09)
no buts and no maybes (november '08)

“I saw THE future of the soulmusic, and his name is Eli ‘Paperboy’ Reed!” En dit zijn geen loze woorden! Wat wij te zien, en vooral te horen kregen grenst aan het ongelooflijke! Wat een talent, wat een stem, …. En ga zo maar door. Superlatieven komen we tekort om het concert van deze jonge soulgod te beschrijven.

Toen Freddy mij begin 2008 enkele songs van deze - voor mij en wellicht voor velen – onbekende artiest liet horen, zweefden spontaan namen als Wilson Pickett, Otis Redding en Sam Cooke door mijn hoofd. Niets van waar dus. Het bleek een jonge zanger/gitarist te zijn, afkomstig uit Boston en bovendien was hij blank!

Na zijn passage in de Charlatan in Gent eind vorig jaar kwam zijn naamsbekendheid in een stroomversnelling. En terecht! De gezellige AB Club was uitverkocht en dit kwam de sfeer enkel maar ten goede. Opwarmer van dienst The Right Ons, een zootje ongeregeld uit Spanje, speelden de ziel uit hun lijf. Hun aanstekelijke mix van pop, funk, soul en rock werd aardig gesmaakt door de aanwezigen die toch in de eerste plaats waren gekomen voor Eli ‘Paperboy’ Reed himself.

The True Loves, zijn uitstekende begeleidingsband begon de set met een stomende funk en onder leiding van tenorsaxofonist en tevens ‘master of ceremonies’ van dienst Ben ‘Robocop Scientist’ Jaffe werd Eli aangekondigd als “The New Next Big Thing, the Man with the Voice!” Netjes in het pak, compleet met das, babyface – hij ziet er een beetje als de ideale schoonzoon uit – stak Eli van wal. Vanaf de eerste noten greep hij ons bij het nekvel en voerde hij ons mee doorheen het hele soulspectrum.  We kregen extra lange versies van zijn pareltjes uit “Roll With Me”, zijn succesvolste cd tot hiertoe. Of het nu om snelle uptempo nummers gaat zoals “Stake Your Claim” of de zoete tearjerkers genre “Am I Fooling Myself?” steeds haalt Eli ‘Paperboy’ Reed – zijn bijnaam dankt hij aan het feit dat hij vroeger steeds een journalistenhoedje droeg – het onderste uit de kan.

Naarmate het concert vorderde, joeg Eli de temperatuur steil de hoogte in, gevolgd door The True Loves die maar al te graag hun soulgrooves ten gehore gaven. De pompende ritmesectie met Attis Jerrell Clopton op drums en Mike ‘Money’ Montgomery op bas dienden als basis waarop de kopersectie naar hartenlust kon toeteren en blazen. The True Loves slagen er wonderwel in de ‘old style’ soul – die ze trouwens perfect beheersen – denk hierbij aan het machtige geluid van de vroegere Stax, Motown en Atlantic opnames, te moderniseren door her en der een onverwacht bruggetje of een plotse wending toe te voegen en zo een verrassend resultaat te creëren dat duidelijk in de smaak valt bij de luisteraar. Ze doen dit met de nodige flair en attitude, zonder afbreuk te doen aan het origineel werk. ‘Paperboy’ en z’n ‘brothers in crime’ geven hierdoor de soulmuziek een nieuwe dimensie. Zijn zelfgepende nummers kunnen gerust een test met de grote soulklassiekers doorstaan. Eli toonde zich een begenadigd muzikant met de nodige aandacht voor show en entertainment en betrok het begeesterde publiek meermaals bij het gebeuren. Dit was echt genieten. Je waande je zo terug in de tijd, toen de soullegendes hoogtij vierden.

Tijdens de tragere nummers zag je hier en daar tussen het publiek de koppeltjes dichter bij elkaar kruipen en elkaar verliefd in de ogen kijken. De apotheose werd ingezet met “Doing The Boom Boom”, een aan James Brown schatplichtig uptempo dansnummer waarin Reed alle registers opentrok, inclusief de hoge en rauwe kreten die het geheel zo opwindend en sexy maken. Na een lange, ingetogen intro barstte “Take My Love With You” los. De geest van Sam Cooke dwaalde over het podium en zag dat het goed – nee- uitstekend was. Soulmusic van de bovenste plank was dit. Mijn meegereisde en trouwens aangenaam gezelschap was danig onder de indruk en de fonkelingen in hun ogen lieten verstaan dat ze er geen spijt van hadden dat ze op mijn aandringen om dit concert mee te maken waren ingegaan. Wij waren getuige van een subliem concert van een hele grote mijnheer in wording.

Zijn optreden op het BRBF in juli e.k.  staat nu al bovenaan in mijn lijstje ‘Must See & Hear”.  U bent bij deze gewaarschuwd!

Huibbe